അബ്രഹാമിന്റെ പശ്ചാത്തലം

മാനവ ചരിത്രം എത്ര കാലങ്ങള്‍ക്കപ്പുറമാണു തുടങ്ങിയിട്ടുള്ളത്. നമുക്ക് ഇന്നേവരെ ഒരു പഠനവും വ്യക്തമായ വിശദീകരണം നല്‍കുന്നില്ല, പക്ഷെ ബാബിലോണിയയിലോ അല്ലെങ്കില്‍ ഈജിപ്തിലോ ആണു ആദ്യത്തെ പുരാതനസംസ്കാരമെന്നതില്‍ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസമുണ്ട്.

ഈ വിഷയത്തിലുള്ള ആദ്യത്തെ പുസ്തകം ഞാന്‍ വായിക്കുന്നത് കേസരി ബാലകൃഷ്ണപിള്ളയുടെ ഇന്ത്യന്‍ മിത്തോളജിയെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു പഠനത്തിലൂടെയാണ്. അന്ന് ഞാന്‍ കോളേജില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലമാണു. അതില്‍ ഭാരതീയ മിത്തുകളിലെ പല കഥാപാത്രങ്ങളും ലോകത്തിലെ മറ്റു മിത്തുകളിലെ കഥാപാത്രങ്ങളുമായുള്ള സാമ്യവും അവ വന്ന വഴികളെയെല്ലാം പ്രതിപാതിക്കുന്നുണ്ട്. അതില്‍ അദ്ദേഹം ഈ മിത്തുകളുടെയെല്ലാം ഉത്ഭവം കൊടുത്തിരിക്കുന്നത് ഈജിപ്ത് അഥവാ നൈല്‍ നദീതട സംസ്കാരത്തെയാണു. ഓര്‍മയില്‍ അവ ഏറെ ഇല്ല, പക്ഷെ- ചില വായനാ താത്പര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കി തന്ന ആ വായന എനിക്ക് നല്ലൊരു വഴികാട്ടിയാണു.

ഇന്ന് വിവരങ്ങള്‍ വിരലില്‍ നിന്നും ഞെക്കിയെടുക്കുമ്പോള്‍ അവ ബൈബിളിന്റെയും ഖുര്‍‌ആനിന്റെയും ചരിത്ര വായനയുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോള്‍ വളരെ രസകരമായ അറിവുകളായി മാറുന്നു എന്ന് പറയാതെ വയ്യ. അത് വായനക്കാരന്റെ താത്പര്യം പോലെ രസകരവും അരസകരവുമായി മാറും.

ഇന്ന് ഉത്ഗ്രഥനം ചെയ്ത് കണ്ടെത്തിയതില്‍ ഏറ്റവും പഴയ മാനവ-സമൂഹമെന്നത് സഗ്രോസ് മലയടിവാരത്തെ (Zagros Mountains ) ആര്‍ക്കിയോളജിക്കല്‍ പ്രദേശങ്ങളിലാണെന്നാണു കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇന്നത്തെ ഇറാന്‍-ഇറാക്ക് എന്നീ രാജ്യങ്ങളില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്ന ഈ സ്ഥലങ്ങളിലാണ്ഇവ നിലനില്‍ക്കുന്നത്. ആര്‍ക്കിയോളജി ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ ഖനിയായായാണ് ഇന്ന് ഈ സ്ഥലങ്ങള്‍ അറിയപ്പെടുന്നത്.

സാവി കെമി ഷാദിര്‍, കരീം ഷാഹിര്‍, ജര്‍മോ എന്നീ ആര്‍ക്കിഓളജിക്കല്‍ സ്ഥലങ്ങളില്‍ നിന്നു വിലപ്പെട്ട വിവരങ്ങള്‍ നമുക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതില്‍ ജെര്‍മോയിലാണു ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ കാര്‍ഷിക സമൂഹം എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്നത്, ഈ സമൂഹത്തിന് 7000 BC പഴക്കമുണ്ടെന്നാണ് മനസ്സിലാക്കുന്നത്.

മാത്രമല്ല ഇന്നേ വരെ കണ്ടെത്തിയ പഴയ മാനവ സമൂഹങ്ങളെല്ലാം തന്നെ പശ്ചിമേഷ്യന്‍ പ്രദേശങ്ങളിലാണെന്നു കാണാം.

ഇത് മനുഷ്യോത്പത്തി തുടങ്ങുന്നത് ഈ പ്രദേശങ്ങളില്‍ നിന്നാണെന്ന വാദത്തിനു അടിത്തറ നല്‍കുന്നു.

ഇനി നരവംശ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ നല്‍കുന്ന ഒരു കഥ മനുഷ്യന്‍ ആദ്യം പ്രകൃതി ശക്തികളെ ആരാധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി എന്നും പിന്നെ അത് ഏക ദൈവ വാദത്തിലേക്ക് എത്തി ചേര്‍ന്നു എന്നുമാണു. കഥ മെയ്യുന്നതില്‍ ചിലപ്പോള്‍ ശാസ്ത്രവാദികള്‍ മുത്തശ്ശിമാരെയും പിന്നിലാക്കാറുണ്ട്. എന്നാല്‍ നമ്മുടെ മുമ്പില്‍ തന്നെയുള്ള ചിത്രമെടുക്കുക.

ഭാരതീയ ദര്‍ശനങ്ങളിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന വേദങ്ങളിലാണു ഏകദൈവത്തെ കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ പരാമര്‍ശമുള്ളത്. 1700–1100 BC യിലാണു ഋഗ്വേദം രചിക്കപ്പെട്ടത് എന്നാണു പൊതുവെ കരുതുന്നത്. എന്നാല്‍ ഭാരതീയ സമൂഹത്തിലെ ബഹുദൈവ വിശ്വാസങ്ങള്‍ ഉള്‍കൊള്ളുന്ന രാമായണം 750-500 BCE യില്‍ രചിച്ചു എന്നാണു പണ്ഡിതമതം. സമൂഹത്തിന്റെ നരവംശ ശാസ്ത്ര നിഗമനങ്ങള്‍ ശരിയാവുകയായിരുന്നുവെങ്കില്‍ നേരെ തിരിച്ചാണുണ്ടാകേണ്ടിയിരുന്നത്.

പക്ഷെ, ചരിത്രത്തിലെ സംസ്കാരവിഷ്ടങ്ങളില്‍ ബഹുദൈവാവശിഷ്ടങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ കാണുവാനുള്ള കാരണം ഏകദൈവ വിശ്വാസങ്ങളില്‍ അങ്ങിനെ ഒരു പ്രതിമകളോ മറ്റോ ഇല്ല എന്നുള്ളതാണു. അതൊടൊപ്പം തന്നെ പിന്നീടുള്ള സമൂഹങ്ങളില്‍ ആധുനിക സമൂഹത്തില്‍ പോലും കാണുന്ന അവസ്ഥ ഏക ദൈവ വിശ്വാസത്തില്‍ നിന്നും ബഹുദൈവാരാധനയിലേക്ക് മാറുന്ന സമൂഹങ്ങളെയാണു.

അതാണു നൂഹ്(അ) ജനതയില്‍ നാം കണ്ടത്, അവര്‍ ആദ്യം ആരാധിക്കണം എന്നു കരുതിയിട്ടല്ല, അവരുടെ ജനതയിലുണ്ടായിരുന്ന നേതാക്കളുടെയും മഹാന്മാരുടെയും പ്രതിമകളെ നിര്‍മിച്ചത്, പക്ഷെ പിന്നീടത് ആരാധനയിലേക്ക് വഴുതി മാറുന്നതായാണു പ്രവാചക വചനം പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ഹൂദിന്റെയും സാലിഹിന്റയെയും (അ) ജനതക്ക് ശേഷം ഇബ്രാഹീം നബിയുടെ സമൂഹത്തിലേക്കും ചരിത്രം വരുമ്പോള്‍ ഇതിന്റെ തുടര്‍ച്ച തന്നെ സംഭവിക്കുന്നു.

ബാബിലോണിയയിലാണു ഇബ്രാഹീം നബിയുടെ ജനനവും ആദ്യ ദൗത്യവും, അപ്പോള്‍ നമുക്കവിടെ നം‌റൂദിന്റെ ചരിത്രവും കാണാന്‍ കഴിയുന്നു.

ബാബേല്‍ ഉണ്ടായതിന്ന് ബൈബിളില്‍ ഒരു കഥയുണ്ട്. നാം മുമ്പ് പറഞ്ഞ ഭാഷ വച്ച് മനുഷ്യനെ ചിതറിച്ചപ്പോള്‍

സര്‍വ്വഭൂമിയിലെയും ഭാഷ യഹോവ അവിടെവെച്ചു കലക്കിക്കളകയാല്‍ അതിന്നു ബാബേല്‍ എന്നു പേരായി; യഹോവ അവരെ അവിടെനിന്നു ഭൂതലത്തില്‍ എങ്ങും ചിന്നിച്ചുകളഞ്ഞു. (ഉത്:11-9)

ഈ ചരിത്രം ഖുര്‍‌ആന്‍ പറയുന്നില്ല, കൂടാതെ നോഹയുടെ പുത്രപാരമ്പര്യത്തില്‍

കൂശ് നിമ്രോദിനെ ജനിപ്പിച്ചു; അവന്‍ ഭൂമിയില്‍ ആദ്യവീരനായിരുന്നു.

അവന്‍ യഹോവയുടെ മുമ്പാകെ നായാട്ടു വീരനായിരുന്നു; അതുകൊണ്ടുയഹോവയുടെ മുമ്പാകെ നിമ്രോദിനെപ്പോലെ നായാട്ടു വീരന്‍ എന്നു പഴഞ്ചൊല്ലായി.

എന്നു ഉത്പത്തിയില്‍ പറയുന്നെങ്കിലും

അവര്‍ അശ്ശൂര്‍ദേശത്തെയും അതിന്റെ പ്രവശേനങ്ങളില്‍വെച്ചു നിമ്രോദ് ദേശത്തെയും വാള്‍കൊണ്ടു പാഴാക്കും; അശ്ശൂര്‍ നമ്മുടെ ദേശത്തു വന്നു നമ്മുടെ അതിരുകളില്‍ ചവിട്ടുമ്പോള്‍ അവന്‍ നമ്മെ അവരുടെ കയ്യില്‍നിന്നു വിടുവിക്കും. (മിഖാ-5:6)

എന്നും ബൈബിളില്‍ കാണാം- ഇവിടെ നിമ്രോദ് ദേശമെന്നാണു പറയുന്നത്.

ഇവിടെ ബൈബിളിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ നിമ്രോദ് എന്നത് പിന്നീട് രാജവംശം സ്വീകരിച്ച നാമമായിരുന്നുവെന്ന്‍ ധരിക്കുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല, ഒരു ചരിത്ര വായനക്ക്.

ബൈബിള്‍ നോഹയുടെ പത്താം തലമുറയിലാണു അബ്രഹാമിനെ പറയുന്നത്, ഖുര്‍‌ആനില്‍ അങ്ങിനെ ഒരു തലമുറക്കഥ പറയുന്നില്ല.

അബ്രഹാമിന്റെ പിതാവിന്റെ പേര്‍ തേരഹ് എന്ന് ബൈബിള്‍ പറയുമ്പോള്‍ പ്രവാചന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്നത് ഇബ്രാഹീം (അ) ന്റെ പിതാവിന്റെ പേര് ആസര്‍ എന്നാണു.

ഈ വിഷയങ്ങള്‍ ഒരു തര്‍‌ക്കത്തിനല്ല, ശ്രദ്ധയില്‍ കൊണ്ടുവരുന്നു എന്നു മാത്രം.

ബാബിലോൺ ബഹുദൈവതത്വ പ്രകാരം നിമ്രോദ്, ത്രയ ദൈവ സങ്കല്പത്തിലെ പിതാവിന്റെ നാമമായി ആരാധിക്കപ്പെട്ടതായ തെളിവുകളുണ്ട്. Nimrod, Semiramas, and Tammuz. എന്നിവരായിരുന്നു ബാബിലോണിയൻ ത്രിമൂർത്തി ദൈവങ്ങൾ- ഇത് സ്വഭാവികമായും ഭാരതീയ ദൈവ സങ്കല്പനങ്ങളോട് സാമ്യത പുലർത്തുന്ന കഥകൾ ഉൾകൊള്ളുന്നതാണു. പഴയ രാജാവിന്റെ കീർത്തനങ്ങൾ പിന്നീട് ആരാധനയുടെ തലത്തിലേക്ക് ഉയർ‍ന്നതാകാം.

ഖുര്‍‌ആന്‍ പറയുന്നതും നമ്രൂദ് സ്വയം ദൈവമാണെന്നു വാദിച്ചു എന്നാണ്.അവയെല്ലാം ചരിത്രം പറയുമ്പോള്‍ വ്യക്തമാക്കാം.

ഖുര്‍‌ആനിന്റെയും ബൈബിളിന്റെയും വെളിച്ചത്തില്‍ ഒരു കാര്യം വിശദീകരിക്കുമ്പോള്‍ അതിന്റെ ചരിത്ര പശ്ചാത്തലങ്ങള്‍ കൂടി കൊണ്ടു വരുന്നത് പഴയ പ്രവാചകന്മാരേക്കാള്‍ ഈ ഭാഗം കൂടുതല്‍ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നതും ആധുനിക ചരിത്രത്തിലെ ചില അറിവുകള്‍ ഇവയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്താവുന്നതുമാണ് എന്നതിനാലാണു.

ബൈബിളില്‍ അബ്രഹാമിന്റെ പിതാവിന്റെ പേര് തെരെഹ് എന്നു പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അന്നത്തെ ഒരു സാമൂഹിക ചിത്രവും നല്‍കുന്നില്ല

24. നാഹോരിന്നു ഇരുപത്തൊമ്പതു വയസ്സായപ്പോള്‍ അവന്‍ തേരഹിനെ ജനിപ്പിച്ചു.

25. തേരഹിനെ ജനിപ്പിച്ചശേഷം നാഹോര്‍ നൂറ്റി പത്തൊമ്പതു സംവത്സരം ജീവിച്ചിരുന്നു പുത്രന്മാരെയും പുത്രിമാരെയും ജനിപ്പിച്ചു.

26. തേരഹിന്നു എഴുപതു വയസ്സായപ്പോള്‍ അവന്‍ അബ്രാം, നാഹോര്‍, ഹാരാന്‍ എന്നിവരെ ജനിപ്പിച്ചു.

27. തേരഹിന്റെ വംശപാരമ്പര്യമാവിതുതേരഹ് അബ്രാമിനെയും നാഹോരിനെയും ഹാരാനെയും ജനിപ്പിച്ചു; ഹാരാന്‍ ലോത്തിനെ ജനിപ്പിച്ചു.

28. എന്നാല്‍ ഹാരാന്‍ തന്റെ ജന്മദേശത്തുവെച്ചു, കല്‍ദയരുടെ ഒരു പട്ടണമായ ഊരില്‍വെച്ചു തന്നേ, തന്റെ അപ്പനായ തേരഹിന്നു മുമ്പെ മരിച്ചുപോയി.

29. അബ്രാമും നാഹോരും ഭാര്യമാരെ എടുത്തു; അബ്രാമിന്റെ ഭാര്യെക്കു സാറായി എന്നും നാഹോരിന്റെ ഭാര്യെക്കു മില്‍ക്കാ എന്നും പേര്‍. ഇവള്‍ മില്‍ക്കയുടെയും യിസ്കയുടെയും അപ്പനായ ഹാരാന്റെ മകള്‍ തന്നെ.

30. സാറായി മച്ചിയായിരുന്നു; അവള്‍ക്കു സന്തതി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

31. തേരഹ് തന്റെ മകനായ അബ്രാമിനെയും ഹാരാന്റെ മകനായ തന്റെ പൌത്രന്‍ ലോത്തിനെയും തന്റെ മകനായ അബ്രാമിന്റെ ഭാര്യയായി മരുമകളായ സാറായിയെയും കൂട്ടി കല്‍ദയരുടെ പട്ടണമായ ഊരില്‍നിന്നു കനാന്‍ ദേശത്തേക്കു പോകുവാന്‍ പുറപ്പെട്ടു; അവര്‍ ഹാരാന്‍ വരെ വന്നു അവിടെ പാര്‍ത്തു.

32. തേരഹിന്റെ ആയുഷ്കാലം ഇരുനൂറ്റഞ്ചു സംവത്സരം ആയിരുന്നു; തേരഹ് ഹാരാനില്‍വെച്ചു മരിച്ചു. (ഉത്:11)

ഇന്ന ആളുടെ മകന്‍ ഇന്ന ആള്‍, അയാളുടെ മകന്‍ ഇന്ന ആള്‍ എന്ന കഥ പറച്ചിലിന്നപ്പുറം എന്തുകൊണ്ട് ദൈവം പ്രവാചകന്മാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു, അവരുറ്റെ ദൗത്യമെന്ത് എന്നതെല്ലാം ബൈബിളില്‍ പരതിയാല്‍ ഇവിടെയൊന്നും ഒന്നുമില്ല എന്നതാണു സത്യം.

ഖുര്‍‌ആനിലെ ഇബ്രാഹീം(അ)യുടെ ചരിത്രം തുടങ്ങുന്നത് ഇങ്ങിനെ----